Klauzula anti-dilution to klauzula umowna umieszczana w umowie inwestycyjnej, mająca na celu ochronę inwestorów przed rozwodnieniem ich udziałów w przypadku przyszłych rund finansowania, w których emitowane są nowe udziały. Rozwodnienie może wystąpić, gdy firma pozyskuje dodatkowy kapitał poprzez emisję nowych udziałów, co prowadzi do zmniejszenia procentowego udziału istniejących udziałowców.
Istnieją dwie główne formy klauzuli anti-dilution:
- Pełna Klauzula Anti-dilution (Full Ratchet):
- Pełna klauzula anti-dilution chroni inwestorów przed dilucją w pełnym zakresie. Oznacza to, że w przypadku emisji nowych udziałów po niższej wycenie niż cena, po której inwestorzy pierwotnie nabyli swoje udziały, cena nabycia ich udziałów jest dostosowywana do nowej, niższej wyceny. W rezultacie inwestorzy otrzymują więcej udziałów, aby zrekompensować potencjalną stratę wartości ich pierwotnych inwestycji.
- Klauzula Anti-dilution na podstawie Wag (Weighted Average):
- Klauzula anti-dilution na podstawie wag jest bardziej zrównoważoną opcją. Uwzględnia ona zarówno liczbę nowych udziałów, jak i cenę emisji, a nie tylko cenę emisji. Istnieją różne formuły na obliczenie dostosowania ceny nabycia na podstawie wag, ale wszystkie mają na celu złagodzenie dilucji w bardziej sprawiedliwy sposób niż pełna klauzula anti-dilution.
Klauzula anti-dilution jest często stosowana w umowach z inwestorami, aby zabezpieczyć ich przed utratą wartości inwestycji w przypadku emisji nowych udziałów po niższej wycenie. Jednak może to również wpływać na zachęcanie do przyszłych inwestycji, ponieważ nowi inwestorzy mogą być niechętni do zaakceptowania warunków, które nadmiernie zabezpieczają wcześniejszych inwestorów przed dilucją. W związku z tym, klauzule anti-dilution są elementem negocjacji i zależą od obu stron umowy.